ตะกร้าว่าง
*** ตัวอย่างที่ 1 ***‘ไปอยู่ด้วยกันนะ เด็กน้อย’คนสูญเสียบิดาอย่างกะทันหันเงยมองเจ้าของคำพูดที่ย่อตัวลงมาเอื้อมเช็ดน้ำตาให้กับเธอด้วยความอ่อนโยนต่างจากใบหน้าที่เรียบสนิท นัยน์ตาสีดำลึกลับคล้ายกับสะกดให้เธอหยุดร้องไห้ได้ในขณะนั้น‘ฉันจะเป็นพ่อให้เธอเอง’ประโยคถัดมาราวกับหยุดทุกอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวแม้แต่หัวใจที่เต้นปวดร้าวของเด็กหญิง ผู้ชายที่มีนัยน์ตาดุจภาพวาดของซาตาน...แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะรับเธอไปอยู่ด้วยกัน‘คุณ...’แม้สีหน้ากับคำพูดของชายหนุ่มจะไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่ แต่หนึ่งตะวันก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจจนอยากจะลองเชื่อใจเขาดูสักครั้ง‘ฉันชื่อพิธาน์...’‘…’‘พิธาน์ ศิตานนท์’‘คุณพิธาน์’‘ไม่…’ เขาขัดเธอเสียงนุ่ม แววตาดูไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ‘เรียกฉันว่าคุณป๋าสิ…’‘คุณป๋า...’หัวใจเด็กน้อยพองโตขึ้นมาอย่างประหลาด ความเศร้าที่เกาะกุมเริ่มจางหาย เธอไม่ต้องเผชิญหน้าอยู่กับความโดดเดี่ยวเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว*** ตัวอย่างที่ 2 ***"หนึ่งทราบดีค่ะว่าคุณป๋ามีบุญคุณต่อหนึ่งมากแค่ไหน” ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไป ก้มมองมือที่ผสานบีบกันแน่น “หนึ่งคิดเอาไว้แล้วว่าถ้าเรียนจบมีงานทำ...หนึ่งจะส่งเงินให้คุณป๋าทุกเดือน แม้มันจะไม่มากมายอะไรแต่ก็ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณ”นี่เธอคิดจะตีจากเขาอย่างนั้นเหรอนกน้อยในกรงทองทำให้เจ้าชีวิตเธอคิดเป็นอื่นไปไม่ได้ พิธาน์แตะเบรก หันมากระชากแขนเล็กให้ประชิดกับตัวเขา ทำหนึ่งตะวันหลุดร้องเสียงหลง“คุณ...คุณป๋า!?!”“คิดว่าเรียนจบแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ ปีกกล้าขาแข็งขนาดนั้นเชียว”อะไรกัน ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายลำเลิกบุญคุณเธอแท้ๆ ทำไมถึงได้...“แล้ววางแผนอนาคตไว้ว่ายังไงบ้างล่ะ มีไอ้ซูโฮอยู่ในแผนเธอด้วยรึเปล่า”ตากลมเบิกกว้าง นี่เขาชักจะพาลไปกันใหญ่แล้ว“ปละ ปล่อยหนึ่ง...หนึ่งเจ็บ”พิธาน์บิดยิ้ม กระชากอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้กว่าเดิมจนคนประท้วงแทบหยุดหายใจ“จำเอาไว้หนึ่งตะวัน...หน้าที่เธอคือทำตามคำสั่งฉัน เธอก็เห็นแล้วว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง”จบประโยคก็ปล่อยอีกฝ่ายแทบในทันที แรงส่งที่ได้รับยังผลให้แผ่นหลังเรียวบางชนเข้ากับเบาะ หนึ่งตะวันลูบแขนที่แดงเป็นจ้ำ ความรู้สึกเจ็บที่ได้รับ...เทียบไม่ได้กับความปวดร้าวที่ไหลบ่าเพราะคำพูดของเขาพิธาน์หันกลับไปบังคับพวงมาลัย ออกรถตามแรงอารมณ์ที่ยังไม่สงบนิ่งเขาพยายามแล้ว...พยายามทำดีต่อเธอทุกอย่างแต่หนึ่งตะวันก็มีแต่จะตีจาก เขาจะต้องทำอย่างไรถึงจะได้ทั้งตัวและหัวใจเธอ
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้