เขาคือเขามิใช่ข้า

หลี่หมิงหมิงเข้าพิธีมงคลสมรสกับองค์รัชทายาทฉู่เสวียนหลง เพราะหลี่หมิงหมิงเป็นบุตรเกอคนเล็กแห่งจวนแม่ทัพหลี่ เขาถูกเลี้ยงและเติบโตขึ้นมาตามขนบธรรมเนียม เกอและสตรีมิอาจมีปากมีเสียงได้ เพราะเหตุนั้นยามที่ได้แต่งเข้าในตำหนักชิงอ๋อง หลี่หมิงหมิงจึงสงบเสงี่ยมทำหน้าที่ของการเป็นไท่จื่อเฟยอย่างมิให้ขาดตกบกพร่องก็เท่านั้น

หากกล่าวถึงองค์รัชทายาทฉู่เสวียนหลง หลี่หมิงหมิงเองปักใจรักมาตั้งแต่ครั้งยังเยาว์วัย องค์รัชทายาทครั้งยังเป็นองค์ชายรองนั้นสนิทสนมกับพี่ชายของเขา และการที่เขาและฉู่เสวียนหลงรู้จักกันตั้งแต่ยังเล็กนั้นก็ทำให้หลี่หมิงหมิงลดอาการประหม่าไปได้บ้าง

แต่ถึงแม้จะรู้จักกันมานาน...แต่ฉู่เสวียนหลงก็มิเคยชอบพอหรือรักเขาแม้แต่วินาทีเดียว

จนกระทั่งวันที่เขาสิ้นลมหายใจไป

หลี่หมิงหมิงมิเคยมีความฝัน มิเคยคิดว่าอยากจะทำสิ่งใดเพราะเหตุนี้เขาจึงมิอาจนอนตายตาหลับ วิญญาณของเขาแม้แต่ยมทูตขาวดำยังมิอาจมารับกลับไปตำหนักปรโลก

ดังนั้นจึงได้เห็นทุกสรรพสิ่งที่เขามิควรได้เห็น มีวิญญาณของคนผู้หนึ่งอาศัยร่างของเขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายและตามใจตนเอง ผู้คนต่างรายล้อมให้ความรัก เทิดทูนทุกสิ่งอย่างให้ตรงหน้า แม้กระทั่งรัชทายาทฉู่เสวียนหลง คนผู้นั้นใช้ชีวิตได้สมบูรณ์เสียยิ่งกว่าเขาเสียอีก ยิงนกตกปลา ฝึกวรยุทธ์

ล้วนทำได้ทุกสิ่ง หรือแม้กระทั่งให้กำเนิดองค์ชายน้อย...ก็ทำให้ได้

ในขณะตัวเขาที่เกิดมาเป็นหลี่หมิงหมิงตั้งแต่กำเนิดนั้น...ยังมิอาจทำได้