เจ้าสาวหกเดือน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ใครเหรอคะคุณแม่ ตัวซู้ง...สูง”
พิณญาดาที่หลบหลังมารดาถาม ค่อยใจชื้นขึ้นหน่อย ที่เขาเรียกชื่อเล่นจันทร์นิล แสดงว่ารู้จักกัน
“เขาเป็น...” หญิงสาวอึกอัก “คนรู้จักของแม่ค่ะ”
อมันต์กับเธอมีสถานะแค่นั้น ไม่ว่าวันนี้หรือเมื่อสี่ปีก่อน...
“คุณมาที่นี่ทำไม”
ภายใต้หนวดเครารุงรังนั้น ชายหนุ่มกำลังขบฟันกรอด ๆ
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
เขาก้าวเท้ามาหา หากเธอถอยหลังหนี
“แมลงปอคะ ลุงเลี้ยงสเลอร์ปี้นะ ไปกดได้เลย”
เด็กหญิงตาวาว เหลือบมองแม่เพื่อดูว่าเธอจะอนุญาตหรือไม่
“ลุงมีเรื่องต้องคุยกับแม่หนูนิดหน่อย”
เป็นประโยคคำสั่งที่อมันต์ใช้มันกับเธอตลอดเหมือนครั้งอดีต ออกคำสั่งผ่านดวงตา ให้เชื่อฟังเขา แต่วันนี้จะไม่เป็นเช่นนั้น จันทร์นิลไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
เธอคว้ามือลูก แต่เขาเร็วกว่า คว้าแขนเธอไว้ดึงจนร่างเปรียวชนกับอกแข็ง ๆ อย่างแรง
“อยากพูดเรื่องของเราต่อหน้าเด็กหรือไง คิดสิ แกจะรู้สึกยังไง”
จันทร์มองพิณญาดาที่กำลังจ้องแม่และลุงตัวสูงตาแป๋ว
“ฉันคุยกับเธอไม่นานหรอกน่า” อมันต์สำทับ
“แมลงปอไปกดสเลอร์ปี้รอแม่นะคะ”
เธอฝืนยิ้มให้ลูก เด็กหญิงพนมมือไหว้อมันต์ ตามที่เธอสอนไว้ ผู้ใหญ่ให้อะไรต้องขอบคุณ
“นั่นลูกฉันใช่ไหม”
เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ ตามองร่างตุ้ยนุ้ยที่กดเครื่องดื่มอย่างร่าเริง
“คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวแก เราหย่ากันแล้ว ลืมไปหรือไง”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++