ตะกร้าว่าง
จะแมนหรือไม่แมนต้องลองมาเป็นแฟน...ถึงจะรู้+++++++“เดี๋ยวสิคุณ ฉันทำอาหารไม่เป็น” ปราณปริยาบอกออกมาในที่สุด สรัลหมุนตัวมาเลิกคิ้วและหรี่ตามองหญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยถามเขาเสียงเง้างอดว่า“มองอย่างนี้หมายความว่าไงคะ”“ลูกสาวเจ้าของร้านอาหารหรูไม่ใช่หรือ เราน่ะ” สรัลถามยิ้มๆ“ก็ใช่ค่ะ แต่ทำงานเกี่ยวกับบัญชี ไม่ได้เป็นเชฟ”“มันก็จริงของคุณ” ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกะหล่ำม่วงออกมาล้าง ขณะที่ปากก็คุยกับปราณปริยาที่ยืนอยู่กลางห้องครัว“งั้นเป็นลูกมือผมได้ไหมครับ” ถามพลางพยักหน้าเป็นเชิงเรียก “แค่เอาผักมาล้างแล้วเอามาหั่นแบบนี้” ชายหนุ่มสาธิตการหั่นผักให้ดูอย่างคล่องแคล่ว ชนิดที่ผู้หญิงแท้ๆ อย่างปราณปริยายังอาย จนต้องแกล้งถามกลับไปว่า“ว่าแต่คุณทำทานได้แน่นะคะ”“คุณว่าผมเป็นใคร” สรัลหันมาถามพร้อมกับยื่นมีดให้ลูกมือสาวสวยได้ลองทำ“คุณชายเพียงขวัญไงคะ” ปราณปริยาเชิดหน้าตอบพร้อมหัวเราะคิกอย่างชอบใจ ขณะที่มือก็ค่อยๆ บรรจงหั่นผัก“ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวจูบซะให้เข็ดเลย” สรัลยื่นปลายจมูกไปเบียดแก้มใส แล้วต้องรีบผงะออกเมื่อปราณปริยายกมีดในมือขึ้นมาขู่“เขามาสิ หน้าสวยๆ คุณได้แผลแน่”“อู้ย...โหดจังแม่คุณ” สรัลทำท่ากลัวแต่สีหน้ากลับยียวนสุดๆ จนเธออยากจะเอามีดบากหน้าเสียให้เข็ด“ทำหน้าที่ของตัวเองไปเลย อย่ามารุ่มร่ามกับฉันเชียว ไม่งั้นเมนูมื้อนี้ได้กินลาบเลือดแน่”
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้