เมียกึ่งสำเร็จรูป

‘วงศวัฒน์’ เกลียดนักผู้หญิงแบบ ‘กรวินท์’
ทำตัวไม่ต่างจาก ‘บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป’
แค่เปลื้องผ้าก็พร้อมกินทันที

#คุณชายเนี้ยบ #ยายบะหมี่ #เฮียหมี่ #พี่ทิม
#นิยายรักเคล้ากลิ่นขี้วัวและแป้งเน่า

^v^

‘เคราะห์ร้าย’ ที่มาพร้อม ‘ดวงเนื้อคู่โดดเด่น’ ถุงคลุมใบโตจึงตกใส่กะทันหัน
เพราะหล่อนเป็นดวงหงส์คู่มังกร ดวงคู่หนังคู่กระดูก ดวงคู่แท้
ทั้งหมดคงจะดีถ้าหล่อนไม่เป็นลูกสาวฟาร์มโคนม ส่วนเขานั้นเกลียดกลิ่นขี้วัวเข้าไส้!!!
เขาจะไม่่มีวันเอาความสกปรกของขี้วัวมาแปดเปื้อนความสะอาดของโรงเส้นก๋วยเตี๋ยวเด็ดขาด!

^v^

“ฉันจะบอกแม่ ว่าเธอเป็นคนยังไง”

แต่เสียงพูดไล่หลังกลับทำให้กรวินท์หันมายิ้มกว้างใส่เขาอีกครั้ง ยิ้มที่ปากสื่อออกทางแววตาและกระจายไปถึงหัวใจ อารมณ์อยากต่อล้อต่อเถียงเขาแบบนี้หล่อนเองก็งุนงง ช่างเหมือนในการ์ตูนตาหวานที่หล่อนอ่านตอนเด็กเปี๊ยบ พระเอกร้ายๆ น่าปราบให้อยู่หมัด

“ขี่ม้าไปไหมล่ะคะ”

“ทำไมต้องขี่ม้า”

“ก็ขี่ม้าสามศอกไปบอกแม่ไง ขี้ฟ้องแบบเนี้ย ความหล่อติดลบนะคะ”

“นี่เธอ...”

“เอาเป็นว่า ฉันจะบอกเจ๊หงส์ว่าฉันพร้อมแต่งทุกเมื่อ พรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะ ฉันจะได้ล้างมือในอ่างน้ำนมเตรียมตัวเป็นสะใภ้โรงหมี่ อ้อ... แล้วเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนสิ่งสกปรกเนี่ย ถ้าไม่อยากใส่กลับ ถอดกองไว้ตรงนี้เลยก็ได้นะคะ ของแพงๆ เอาไปทิ้งข้างทางเสียดายแย่เลยค่ะ เดี๋ยวฉันซักรีดก็สะอาดน่าใส่ จะได้ไว้ให้คนงานใส่ต่อ เพราะคราบสกปรกนั่นไม่ได้ฝังลึกลงไปในดีเอ็นเอหรอกนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ ว่าที่สามีสะอาดเว่อร์... เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวนะคะ เฮียเส้นหมี่สุดหล่อของหนู จุ๊บๆ อ้อ... อีกเรื่อง ฉันกลัวคุณไม่บอกเจ๊หงส์ เอางี้ละกัน เดี๋ยวฉันโทร.บอกเอง"

วงศวัฒน์มองตามร่างสูงโปร่งที่เดินออกไป ทั้งสีหน้า สายตา และคำพูดของหล่อน ทำให้เขาต้องกัดฟันกรอดกำมือแน่น เค้นคำที่ตรงตัวหล่อนที่สุดออกมา

“ยายบะหมี่...”

นั่นล่ะที่เขาคิดได้ ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจที่จะแต่งงานกับเขาจริงๆ เดิมเขาคิดว่าพูดแรงไปจึงพยายามเก็บกลั้นอารมณ์ตัวเองให้ซอฟลง แต่หล่อนไม่สนใจข้อเสนอเพราะอยากเป็นเมียเขาอยู่แล้ว แถมยังเร่งเร้าให้แม่เขามาขอเร็วๆ แต่ยังไงเขาก็จะเลี่ยงให้สุด ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เขาก็จะแก้เผ็ดหล่อนให้ได้ อย่าหวังว่าจะได้อะไรมากไปกว่าสินสอดเลย แต่ตอนนี้...

“ยายบ้าเอ๊ย! สกปรกที่สุด สกปรกทุกอย่าง...”

ดวงตากรุ่นไปด้วยอารมณ์โกรธกลายเป็นขยะแขยงเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่อยู่ หล่อนรู้ได้ยังไงว่าเขาจะไปถอดเสื้อผ้าทิ้งกลางทาง จริงๆ แล้วเขาอยากถอดทิ้งตรงนี้เสียด้วยซ้ำ คราบโคลนพวกนี้จะได้ไม่ไปติดเบาะ

วงศวัฒน์หันมองซ้ายขวาตาขวาง เมื่อไม่เห็นใครจึงค่อยๆ เปิดประตูรถออกกว้างเพื่อขวางสายตาคนอื่น ก่อนจะค่อยๆ ปลดเข็มขัด ถอดกางเกง ถอดเสื้อ อย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เนื้อตัวตรงส่วนไหนเปรอะเปื้อนโคลนอีก จนทั้งตัวเหลือแค่เสื้อกล้าม บ็อกเซอร์ และถุงเท้า

เขามองเสื้อผ้าที่ถอดกองทับรองเท้าเอาไว้ ขุ่นใจสุดๆ ที่ต้องขับรถกลับบ้านในสภาพนี้ หวังว่าจะไม่ถูกตำรวจเรียกข้อหาอนาจารก่อนถึงบ้านนะ