ARN Short Story Contest

ต้องเรียนทุกท่านตามตรงว่า ธีมย้อนวันวานยุค 90 เป็นอะไรที่อยู่ในใจ และอยากจะเขียนมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาส พอทราบข่าวก็เริ่มเลยค่ะไม่รีรอ อยากบอกว่าในสมัยนั้นทุกอย่างยังคงอยู่ในความทรงจำไม่เคยลืม ไม่ว่าจะเป็นผู้คน บรรยากาศ และทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งสนุก และเป็นช่วงวัยรุ่นของชีวิตที่ได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่าง พอได้เห็นคีย์เวิร์ด ‘ร้านเช่าหนังสือ, กล้องฟิล์ม, เพจเจอร์, เฟรนด์ชิพ, ตู้สติกเกอร์’ คือทำให้ย้อนไปถึงวันวานได้อย่างแท้จริง แค่คิดถึง นักเขียนก็ยิ้มปากจะฉีกแล้วค่ะ ยังไงฝากเรื่อง 90's Let's it be เมื่อหัวใจมันปิ๊งรัก เป็นหนึ่งความทรงจำที่อยากจะนำเสนอ ถ้ามีโอกาสจะแต่งมาอีก บอกตรง ๆ 20 หน้าเอสี่ มันน้อยไปจ้า ปล. วีรกรรมตอนวัยรุ่นเยอะเสียด้วยสิ (อิอิ) ด้วยรักและปรารถนาดีจากหัวใจ >>> คุณธิดา

อบเชย คือเครื่องเทศชนิดหนึ่งที่ช่วยชูกลิ่นหอมของอาหารอย่างเช่นพะโล้ได้เป็นอย่างดี แต่สำหรับชีวิตจริงแล้วนั้น เธอคือสิ่งที่มีค่าที่สุดที่ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องเทศ แต่เธอคือหัวใจสำคัญ ที่ทำให้ฉันสามารถลุกขึ้นได้ใหม่อีกครั้ง เพราะเธอคือรักแรกของฉัน ที่จะคงอยู่ตราบที่ยังมีลมหายใจ

เมื่อความทรงจำของฉันไม่ได้เก็บอยู่ในกล่องหรือลิ้นชักใต้โต๊ะ

ความรักที่ลึกซึ้งของคนสองคนท่ามกลางอุปสรรคมากมาย เขาจะร่วมกันฝ่าฟันมันได้อย่างไร หรือจะพ่ายแพ้กับรักครั้งนี้ เรื่องราวความรักที่ถูกถ่ายทอดผ่านกลิ่นไอย้อนยุคกับชีวิตช่วงปี 90

อันนาเด็กสาววัยสิบสองปีไม่ล่วงรู้เลยว่าเธอนั้นกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดแห่งความสุขที่ในความเป็นจริงไม่สามารถหวนกลับคืนได้อีกต่อไป

เมื่อ...ชู้...ยังอยู่ในคำว่าเพื่อน

เมื่อฤดูใบไม้ผลิหลงรักฤดูร้อน

เมื่อต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดให้ได้ ดังนั้นไม่ว่าผู้ล่าหรือผู้ถูกล่าก็ต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด

“ชื่อตรึงใจหรอ” “อื้อ” “พี่พบรักนะ”

เฮือนไม้ใหญ่ตรงข้ามนี่ ผู้ใหญ่เขาเล่าว่าสมัยก่อนเคยเป็นโฮงเก่าอายุร้อยกว่าปี ทั้งเก่าซอมซ่อทั้งมืดทึบ ขนาดคนจรยังไม่กล้าเข้าไปซุกหัวนอน เด็ก ๆ แถวนี้เรียกแต่บ้านผีสิง ทำกิจการอะไรก็อยู่ได้ไม่นาน เปลี่ยนเจ้าของเป็นว่าเล่น มีแค่ร้านเช่าการ์ตูนพึ่งมาเปิดนี่แหละ ที่อยู่ได้นานหน่อย

อดีตที่เราผ่านมานั้น คือความทรงจำอันแสนมีค่า หากมันหายไปมีเงินเท่าไหร่ก็เอากลับคืนมาไม่ได้

เรื่องราวของเขาผู้เข้ามาตามหาความฝัน... ...จนได้เจอกับเธอ...ที่ละทิ้งทุกอย่างไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ ความรักของเขาสองคนจะเดินทางกันไปในทิศทางใด...ก็สุดหัวใจจะไปถึง...