อุบัติเหตุทำให้เมฆินทร์ต้องสูญเสียน้องชาย แต่โชคชะตากลับพาเขามาพบกับแพทย์เรสสิเด้นท์หนุ่มที่ยื่นกาแฟให้เขาหน้าห้องฉุกเฉินในคืนที่ฝนโปรยปราย
“นี่...มันกาแฟอะไรเนี่ย?” เมฆินทร์กระแอมกระไอแค่ก ๆ ไม่หยุด ก่อนทำหน้าแหยแล้วหันมาถามแพทย์หนุ่มเจ้าของกาแฟที่มองมาด้วยสายตาพราวระยับ
บรรยากาศดูผ่อนคลายขึ้นอย่างประหลาด
แค่สายตาอุ่นร้อนที่มองมา...ก็ทำคนถูกมองรู้สึกราวกับเป็นช็อกโกแลตเหลว
“ผมก็ไม่รู้ เห็นนักศึกษาเอามาวาง ๆ ไว้ในตู้ด้านในสุด” ร่างสูงเผยอยิ้มขบขันอาการคนสำลักกาแฟตรงหน้า
ประโยคพูดอย่างไม่ใส่ใจของคนตรงหน้าทำให้เมฆินทร์เม้มปาก แต่ด้วยมารยาทจึงไม่อาจทำอะไรนอกจากบ่นลอดไรฟัน
“...ทีหลังอย่าเอาอะไรมาให้คนอื่นกินนะหมอ ถ้าท้องเสียขึ้นมาจะทำยังไง”
แต่หัวใจเจ้ากรรมก็ดันเต้นรัว เมื่อร่างสูงดึงมาส์กออก เผยใบหน้าคมคร้าม สันจมูกโด่ง ปลายจมูกโค้งมนรับกับริมฝีปากหยักสวยได้รูป คิ้วเข้มพาดเฉียงเข้ากับดวงตาคมที่เจือแววยั่วเย้าอย่างอารมณ์ดี
กริยาโน้มกายเข้ามาใกล้และกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากแพทย์หนุ่ม ทำให้เมฆินทร์ตาโตผงะเอนกายหนี ดวงตากลมโตกะพริบถี่ เมื่อคนตรงหน้ากระซิบเบา ๆ
“...จริง ๆ ก็....ไม่ได้กะให้จิบ แต่กะจะจีบมากกว่า...”
ดวงตาคมที่ขยับเข้ามาใกล้ ทอประกายหวานแล้วพูดต่อ
“...ไม่ต้องห่วง ถ้าท้องเสียเพราะแก้วนี้...รักษาฟรีกับผม” เจ้าตัวกลั้วหัวเราะ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เมฆินทร์ ผม...นายแพทย์สดายุ...หรือจะเรียก ดาร์ก ก็ได้”
--------------------------------------
** นิยายเรื่องนี้มีทั้งสิ้น 27 ตอน และตอนพิเศษ 7 ตอน (ความยาว 140 หน้า)
รวมทั้งสิ้น 484 หน้า
