ผมเป็นฮิคิโคโมริ*
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของความรัก
นานแค่ไหนแล้วที่เขาหายไป ผู้ชายที่ผมรัก ร่วมชีวิตและหวังสร้างอนาคตด้วย
นานพอๆ กับที่ผมไม่ได้ก้าวเท้าออกจากบ้าน
นานแค่ไหนแล้วที่ หนึ่ง คนนั้นก้าวเข้ามา ยัดเยียดเบียดตัวเองเข้ามาในโลกที่ปิดตาย
วันนี้ผมต้องขอบคุณเขาที่พาผมออกมาจากโลกนั้นจนได้
ผมยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นนานพอควร การบอกลาไม่เคยง่าย
จดหมายที่ผมเขียนถึงเขาถูกวางลงในถังโลหะ ก่อนไม้ขีดไฟในมือจะสว่างวาบ
ในสายตาของผม มันเหมือนกับพลุงานเฉลิมฉลอง สีทองเป็นประกาย เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความหวัง
ผมทิ้งไม้ขีดลงบนกองจดหมาย
พวกมันเป็นจดหมายรัก และผมหวังว่าเขาจะได้อ่านมัน
ไม่นานมันก็กลายเป็นขี้เถ้าสีเทาอ่อน ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ
ผมจูงมือหนึ่งคนนั้น มือของเราบีบกันเบาๆ
ผมยิ้มตอบรอยยิ้มอ่อนโยนของเขา
ไปครับ...เราจะก้าวไปในพื้นที่ปลอดภัยด้วยกัน
จากใจมาดามหลังเที่ยงคืน
การเขียนนิยายเรื่องนี้ นอกจากเพื่อความบันเทิงแล้ว มาดามอยากเป็นแรงใจให้ทุกคนได้หยุดพักและหยุดคิด ตระหนักถึงความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเมื่อใดคุณรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกไม่ดี หดหู่ ซึมเศร้า โดดเดี่ยว มาดามขอร้องให้คุณมองหาทางออก มองหาคนหรือสิ่งที่สามารถช่วยคุณออกจากความรู้สึกด้านลบให้ได้ วันทุกวันเป็นวันแห่งความรัก เมื่อคุณรักตัวเอง เรามาช่วยกันสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้ตัวคุณเองและทุกคนในสังคมด้วยกันนะคะ
มาดามปรารถนาอย่างเหลือเกินว่า ทุกคนจะมีความสุขในชีวิต มีสุขภาพกายและจิตที่แข็งแรง 
* ฮิคิโคโมริ (Hikikomori) เป็นภาวะแยกตัวออกจากสังคม เก็บตัวไม่พบผู้คน ไม่ออกจากห้องพักหรือที่พักเป็นระยะเวลานาน ในประเทศไทยยังไม่มีการรายงานภาวะฮิคิโคโมริอย่างเป็นทางการ ในขณะที่ประเทศญี่ปุ่นมีผู้อยู่ในภาวะนี้จำนวนมาก
*ในนิยายเรื่องนี้ขอใช้คำว่า ภาวะ แทนคำว่า โรค หรือซินโดรม เนื่องด้วยไม่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยทางการแพทย์
คำเตือน
* เนื้อเรื่อง ตัวละคร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่อง เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง มีเจตนาเพื่อความบันเทิงในการอ่านเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อเรื่องอาจมีส่วนที่ไม่เหมาะสมกับผู้อ่านบางท่าน
*มีการพูดถึงภาวะฮิคิโคโมริม การแยกตัวจากสังคมของตัวละคร การขังตัวเองอยู่ในบ้านของตัวละคร
*ภาวะซึมเศร้า
*อาการป่วยด้วยโรคมะเร็ง
*มีการพูดถึงความตาย
*ตัวละครเสียชีวิต
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น 5 ตอนจบเท่านั้นค่ะ
