ฉันชื่อ เชอร์รี่
ไม่เคยมีใครมีปัญหากับชื่อฉันทั้งนั้นยกเว้นเธอ นางเสาไฟฟ้า 'ยูมิล'
เพื่อนและรูมเมทเพียงคนเดียวในชีวิตที่ฉันจำใจต้องสนิทด้วย
เธอเข้ามาตีสนิทฉันตอนที่เรียนอยู่มหาลัย พร้อมกับยื่นข้อเสนอเพื่อที่จะเข้ามาเป็นรูมเมทโดยจะจ่ายค่าห้องให้ถึง 70% เลยทีเดียว
มีเหรอที่ฉันจะปฏิเสธ ในเมื่อคอนโดแห่งนี้คือสถานที่ที่ฉันใฝ่ฝันที่จะได้อยู่มาเนิ่นนาน
ชีวิตของฉันตั้งแต่มีเธอก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าเดิมนัก
แถมยังคอยเป็นความรำคาญให้แก่กัน เติมเต็มชีวิตส่วนที่ผุพังให้ดิ่งดาวน์ลงไปยิ่งกว่าเดิม
'ขอบคุณนะ ที่ทำให้เศร้าในวันที่ยิ้มได้'
ความสัมพันธ์ของเรา...มันเป็นไอนั่นแบบนั้นเลยล่ะ
แต่ถึงยังไงเราก็อยู่ด้วยกันมาจนถึง 7 ปี แม้จะมีด่ากันบ้างทะเลาะกันบ้างไปตามประสา
แต่ก็กลายเป็นว่าเราต่างเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันไปแล้ว ถ้าจู่ๆ ใครคนหนึ่งหายไป ก็คงจะแปลกน่าดู
เรามีความสัมพันธ์ฉันท์มิตรอย่างดีมาโดยตลอดจนกระทั่งคืนหนึ่ง...ในวันขึ้นปีใหม่
เธอเมาหนัก และเราก็ได้จูบกันอย่าง 'ดูดดื่ม'
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงไม่เลือกปฏิเสธเธอ แถมยังจูบตอบกลับอีกต่างหาก
เธอจูบดีรึเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันเองก็พึ่งจะมี 'จูบแรก' ในชีวิตเหมือนกับชาวบ้านเขา
อาจจะดีล่ะมั้ง...
เพราะถ้ามันไม่ดี คงไม่ทำให้ฉันใจสั่นและหวิวไปหมดทั้งตัวแบบนี้...