Mr.U virus จู่โจมรักนายหัวร้อน

“ขอโทษที่เสียมารยาทถามนะ แต่นายอายุเท่าไร”

“ปีนี้สิบแปด”

“สิบแปด?”

เดี๋ยวนะ… ผมชักจะเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล ก่อนหน้านี้เหมือนเขาจะบอกว่าตัวเองเปิดร้านมาสี่ปี ลงทุนทำทุกอย่างเอง เป็นเจ้าของร้านหนังสือสามชั้นในย่านที่ราคาที่ดินแพงเป็นอันดับสามของไทยทั้งที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะเนี่ยนะ เจ้าเด็กนี่ต้องอำผมแหง

“นายจะบอกว่าตัวเองอายุสิบแปดแต่เป็นเจ้าของที่นี่มาสี่ปี หมายความว่านายเขียนโปรแกรมเอง ดูแลทุกอย่างเองในร้านนี้ตั้งแต่สิบสี่
งั้นเหรอ เวอร์ไปหรือเปล่า เป็นไอน์สไตน์หรือไง”

“ตอนเด็กมีแต่คนเรียกผมว่างั้นแหละ” เจ้าเด็กรุ่นน้องกระตุกรอยยิ้มมุมปาก เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งกวนๆ ผมชักจะเริ่มไม่ถูกชะตากับหมอนี่ขึ้นมาซะแล้ว เลยกวนประสาทกลับไปบ้าง

“งั้นนายไอคิวเท่าไรล่ะ พ่อไอน์สไตน์”

“205”

“ไม่ได้ถามส่วนสูง”

“ส่วนสูงผมเท่าไอคิว”

“205 นั่นไอคิวนาย?”

“อือฮึ”

“ไอคิวระดับนั้นปล่อยยูไวรัสได้เลยสิ”

“พี่คิดว่าไงล่ะ เด็กอัจฉริยะที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือตั้งแต่สิบสี่ แล้วยังเขียนโปรแกรมใช้เองในร้านได้ ดูเข้าข่ายผู้ต้องสงสัยไหม” เขาหัวเราะน้อยๆ
ไม่รู้แอบอ้างหรืออะไร แต่เขากำลังยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผมได้กวนติ่งสุดๆ

----------------------------
ซื้อบนเว็บจะถูกกว่า apple นะคะ