[N.E.R.D.] NERD TUTOR ติวเตอร์ (เนิร์ด) ที่รัก

“ปล่อย” ภูริชพยายามสลัดข้อมือที่ถูกพันธนาการออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมทำตามโดยง่าย ยังคงฉุดกระชากเขาเดินไปข้างหน้า ชายหนุ่มจึงออกแรงสลัดมากขึ้นจนเป็นอิสระ รีบสาวเท้าไปอีกทางไม่หันสนใจหญิงสาว
ชลนิภาพ่นลมหายใจแรงแยกเขี้ยวคำรามเบาๆ อย่างคนถูกขัดใจ วิ่งไปดักหน้าเขา ดึงแขนเขากลับทางเดิม
“พี่จะไปไหน โรงอาหารอยู่ทางนี้”
ภูริชนิ่งเงียบไม่ตอบ ระบายลมหายใจยาวมองคนตรงหน้าด้วยแววตาหน่าย ขณะอีกฝ่ายจ้องตาเขานิ่งทำท่าไม่สะทกสะท้าน จากนั้นต่างฝ่ายต่างไม่มีใครส่งเสียงปริปากพูดอะไรราวกำลังทำสงครามประสาทนานเป็นนาที
“เราจะเอายังไงกับพี่” เป็นชายหนุ่มผู้เดือดดาลเป็นฝ่ายหมดความอดทนก่อน วันนี้เขารู้สึกราวกับความเยือกเย็นที่มีพังทลายหมดสิ้นนับตั้งแต่เห็นเธอยืนรอเขาหน้าตึกเรียน ทั้งยังถูกเพื่อนยั่วยุ
ทั้งหมดทั้งมวลต้นเหตุล้วนมาจากคนตรงหน้าเขานี้ เธอกำลังก่อกวนชีวิตอันสงบของเขา
“ฝนจะจีบพี่ แต่ถ้าพี่ไม่สนใจกันขนาดนี้ฝนขอเป็นเพื่อนแล้วกัน เป็นน้องรหัสบุญธรรมก็ได้”
คำสารภาพด้วยน้ำเสียงจริงจังชัดเจน ทำให้คนฟังนิ่งอึ้งกะพริบตาอ้าปากค้างหลายอึดใจราวไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เขาไม่เคยถูกผู้หญิงบอกความนัยตรงๆ แบบนี้มาก่อน แม้แต่กับแฟนคนแรก
“ไม่เอา” ภูริชโบกมือปฏิเสธทันทีที่สติ ก้าวขาหลีกหนีรุ่นน้องไปทางอื่นเพื่อซ่อนใบหูสีเข้มของตัวเองที่สื่อถึงความกระดากอาย แต่อีกฝ่ายเดินตามกางแขนดัก
“ตอบเหตุผลมาก่อน ถ้าฟังขึ้นฝนจะเลิกตื๊อพี่”
ภูริชอึกอักนึกหาคำตอบในชั่วอึดใจไม่ออก
ถ้าว่ากันตามจริงเขาไม่ได้ตั้งแง่รังเกียจอะไรอีกฝ่ายนัก เพราะเธอเป็นคนตรงไปตรงมาแทบไม่มีอะไรเก็บซ่อน ยิ่งเมื่อได้เห็นแววตาโดดเดี่ยวก่อนหน้าความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์มันก่อตัวขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เขาจึงเกิดความลังเลที่ปฏิเสธการหยิบยื่นไมตรีของเธอ
“พี่จะเป็นเพื่อนกับใคร เมื่อกี้ยังเกือบต่อยมัน”
“เอางี้ ฝนขอเวลาพิสูจน์ตัวเองสองอาทิตย์ เรามาเป็นเพื่อนกันหลังจากนั้นถ้าฝนทำให้พี่รำคาญ พี่บอกฝนมาเลย ฝนจะไป” ชลนิภาตัดสินใจสรุปธุระเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยืนนิ่ง ไม่ยอมให้เหตุผลดีๆ กับเธอเสียที
นั่นทำให้ภูริชมองคนตรงหน้าด้วยแววตาสับสน เธอกำลังทำให้เขาตั้งคำถามในใจว่าเธอเข้าหาเขาด้วยจุดประสงค์ใดทั้งที่เขาน่ามีอะไรดึงดูดถ้าเทียบกับความฉูดฉาดของเธอ