[N.E.R.D.] SPECIAL : HALLOWEEN ROOM MYSTERIES

เรื่องสั้นตอนพิเศษนี้เป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องสั้น SET [N.E.R.D.] ที่เขียนออกมาต้อนรับเทศกาลฮัลโลวีน เพื่อเป็นของขวัญตอบแทนคุณนักอ่านทุกท่านสำหรับทุกยอดดาวน์โหลดและการติดตามที่ดีเกินคาด
เนื้อหาภายในไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลัก สามารถอ่านได้ขำๆ เพลินๆ คลายเครียด ไม่มีสาระใดๆ ทั้งสิ้น555
ถ้าใครอยากทำความรู้จักกับเหล่าเนิร์ด กดดูรายละเอียดที่ปุ่มซีรีส์ได้เลยค่ะ
สุขสันต์วันฮัลโลวีน ^^
-------------------------------------------
ตัวอย่าง
นอร์ธ x แก้ม
“พี่นอร์ธ หนูกลัวอะ” แก้มบอกคนรักเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัวความมืด สายตากวาดมองทั่วห้องอย่างไม่ไว้ใจ ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีต่างกัน นอร์ธเป็นคนกลัวผีที่ไม่ถูกกับสถานการณ์เช่นนี้อย่างแรง หากเขาจับมือคนรักแน่น พยายามทำตัวเป็นที่พึ่งที่ดีทั้งที่ตัวสั่น
“พี่อยู่ข้างๆ หนูนะคะ”
“จริงเหรอ” เสียงทุ้มต่ำพร้อมลมหายใจเย็นเยือกของใครบางคนที่ดังแทรกกลางจากด้านหลังของสองหนุ่มสาวทำให้พวกเขาขนลุกซู่ ส่งเสียงหวีดร้องลั่นโผเข้ากอดกันกลม
“กรี๊ดดดดดด!! / อ๊ากกกกก!!”

เอิร์ธ x ฝน
ทั้งสองหยุดนิ่งคิดพักใหญ่ ก่อนตัดสินใจย่องเดินฝ่าความมืดคลำหาประตูหรือหน้าต่างที่จะเป็นทางออกอย่างระมัดระวัง กระทั่งถึงมุมห้องมุมหนึ่งที่มีชายปริศนาซ่อนตัวอยู่ เขาส่งเสียงทักพร้อมเปิดไฟฉายหันไปทางคู่รัก
“ไอ้เหี้ย!” เอิร์ธร้องลั่นด้วยความตกใจเท้าไวเตะฟาดเข้ากลางลำตัวบุคคลที่สามอย่างจังจนอีกฝ่ายจุกทรุดลงกับพื้นร้องโอดครวญ
“ไอ้เหี้ยตีนหนัก”
“ก็ใครใช้ให้โผล่มาแบบนี้วะ”
“มันเป็นเกมอะ” ชายปริศนาร้องบอก ขณะกัดฟันอดทนกับความเจ็บยันตัวลุกขึ้นปฏิบัติหน้าที่ตัวเองต่อ ฝนเข้าไปดึงแขนคนรักออกมาห่างราวเกรงว่าพ่อหนุ่มฟักทองเลือดร้อนจะเอาเรื่องคนดูแลเกม

เวฟ x ริน
หนึ่งนาทีแรกผ่านไปด้วยดี ทั้งสองต่างยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี กระทั่งมีหยดน้ำบางอย่างหยดลงมากลางโต๊ะจากช่องแอร์ที่อยู่ด้านบน เหลือบเห็นว่าเป็นหยดน้ำสีเหลืองปนแดงเหนียวขุ่นคล้ายวุ้น เวฟเริ่มมีอาการไม่เป็นสุขเมื่อในหัวจินตนาการถึงของเหลวในร่างกายมนุษย์อย่างก้อนไขมันปนเลือด หรือน้ำเหลือง
เวฟจ้องมองรินส่งสายตาบอกเธอเหมือนจะยอมแพ้ แต่รินส่ายหน้าเป็นการบอกให้เขาเล่นเกมต่อไป
ชายหนุ่มทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ คราวนี้หยดน้ำประหลาดเริ่มหยดลงมาถี่ขึ้นจนกระดาษกลางโต๊ะเปียกซึมเป็นสีเหลือง ก่อนมันค่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงข้นกลิ่นคาวคลุ้งน่าหวาดกลัวพร้อมกับเส้นผมสีดำสนิทค่อยยืดยาวลงมาทีละเส้นจนเป็นช่อ แล้วไฟในห้องที่สว่างโร่ดับลงดังพรึ่บ!

เดม่อน x รุ้ง
พวกเขาได้รับเงื่อนไขในการออกจากห้องปิดตายเป็นการรำฉุยฉายให้ถูกต้องทุกท่วงท่าภายในเวลายี่สิบนาที ถ้าหากใครคนใดคนหนึ่งรำผิด ทั้งสองจะต้องติดอยู่ในห้องนี้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ซึ่งในตอนนี้มันผ่านมาเกินสิบกว่านาทีแล้ว แต่ฝ่ายชายไม่มีวี่แววจะรำตามได้ มือไม้เขาแข็งทื่อจดจำการเคลื่อนไหวสวยงามไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้ฝึกฝนมาก่อน
เขารู้สึกเหมือนเป็นตัวถ่วงของหญิงสาว เขาบอกขอโทษเธอและพยายามจดจำทุกท่าให้ได้ แต่จนแล้วจนเล่ากระทั่งหมดเวลาเขาทำไม่ได้ ไฟในห้องจึงดับพรึ่บมืดมิด