ตะกร้าว่าง
"เป็นการล่าเหยื่อที่น่าสนุกดี"
เสียงตบมือที่ดังมาจากด้านหลังและคำพูดชมเชยที่คาเดรียได้ยิน ทำให้เธอหันไปมองอย่างสงสัย ทิ้งให้ร่างไร้วิญญาณของเหยื่อค่อย ๆ ไหลลงไปกองกับพื้น
"แก!"
"จุ๊ ๆๆๆ" อลิซเธียน่าทำเสียงจุ๊ปากถี่ ๆ คล้ายห้ามปราบ "พูดไม่เพราะเลยนะ เรียกฉันว่า 'อลิซเธียน่า' ดีกว่า"
"ทำไมฉันต้องเรียก เพราะฉันไม่อยากญาติดีกับแวมไพร์ที่แย่งเหยือของคนอื่น" คาเดรียรู้สึกโกรธจัดเมื่อนึกถึง พร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดเลือดออกจากมุมปากอย่างฉุน ๆ ฉุนคนตรงหน้าเนี่ยแหละ
"ญาติดีกันไว้เถอะ ยังไงซะเราก็เป็นแวมไพร์เหมือนกัน" อลิซเธียน่าเดินเข้าไปใกล้ ดวงตาสีแดงสดจ้องลึกลงไปที่ดวงตาสีเขียวมรกตอย่างมีเลศนัย "และเป็นแวมไพร์ที่สนใจในตัวแวมไพร์เหมือนกัน"
คำเตือน : ไม่มีคำว่าใส ๆ อยู่ในนิยายเรื่องนี้ค่ะ!! ^^
คุกกี้ช่วยให้เราสามารถให้บริการจากเราได้ คุณควรยินยอมเปิดใช้งานคุกกี้