[TEN] : เผลอรัก

[ตอนขอร้อง]
'เต็นท์ช่วยฉันด้วย ถ้านายไม่ช่วย ฉันต้องแย่แน่'
เธอพูดเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วพุ่งตัวเข้ามากอดเอวผม
ผมถึงกลับงง เมื่อกี้เธอยังทำหน้าเหมือนจะกินหัวผมอยู่เลย แล้วดูตอนนี้สิ
เปลี่ยนสีไวยิ่งกว่ากิ้งก่า
'ทำไมฉันต้องช่วยเธอ'
'เพราะเราเป็นเพื่อนกันไง นายอยากได้อะไรฉันจะหาให้หมดเลย'
เธอเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผมทั้งที่ยังกอดเอวผมแน่น กลายเป็นว่าเธอเงยหน้าเอาคางแนบกับอกผม ส่วนผมก็ก้มลงไปมองใบหน้าเล็ก หน้าเราอยู่ห่างกันเพียงคืบ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยออกมาจากตัวคนตรงหน้าทำผมนิ่งค้าง
'นะเต็นท์ นะ ๆ ช่วยที'

[หลังขอร้อง]
เพี๊ยะ!
'เมื่อกี้นายว่าใครเป็นชิวาว่า'
ฉันถามหน้างอพร้อมเหวี่ยงกระเป๋าฟาดคนตรงหน้าไปด้วย หมอนี่ก็ตะโกนร้องโวยวายรีบใช้มือปัดป้อง
'โอ๊ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะใบชา มันเจ็บนะโว้ย'
เจ็บแล้วไง ฉันไม่ได้เจ็บด้วยสักหน่อย แต่ก่อนจะได้ประทุษร้ายเขาไปมากกว่านี้ เต็นท์ก็กระชากกระเป๋าไปจากมือ เห็นท่าไม่ดีฉันจึงรีบหันหลังเตรียมหนี แต่วิ่งไปได้เพียงสองก้าวก็ถูกคนด้านหลังรวบตัวไว้ได้