The Momory ความทรงจำของเรา

เรื่องค่เนข้างราบเรียบ อ่านสบายๆ ชอบกิมมิคที่เป็นเพลงก้อนหินละเมอนะคะ ผูกเข้ากับเรื่องได้ดีเลยค่ะ

ภาพปกสวยมากค่ะ เนื้อเรื่องก็ฟีลกู๊ด อบอุ่นสุดๆไปเลยค่ะะ 🥰🥰

ชอบความคลาสสิคของเนื้อหา มีการย้อนยุค เพลงดี และภาพปกสวยทำให้น่าอ่าน ไรท์เขียนข้อความถูกต้อง ไม่ผิดเลย ประทับใจมาก เนื้อเรื่องอาจมีความเนิบๆ ไปหน่อย สู้ๆค่ะ

ก่อนอื่นอยากจะให้ไร้ต์เขียนเว้นวรรคประโยคให้ถูกต้อง และเคาะเนื้อหาให้ห่างกันหน่อยค่ะ เนื้อหาติดกันเป็นพืด ค่อนข้างจะอ่านยากมากๆ รี้ดอ่านไปปวดตาไป

การบรรยายแบบบุรุษที่3 ทำให้งงอยู่บ้าง ว่าในตอนนั้นๆ ไร้ต์กำลังกล่าวถึงใครอยู่กันแน่

การดำเนินเรื่องเป็นไปแบบเรียบๆ เรื่อยๆ เหมือนใบไม้ที่ไหลไปตามกระแสน้ำ ไม่มีจุดพีคหรือส่วนที่ทำให้ว้าวสักเท่าไหร่

มีการตรวจทานคำค่อนข้างดี เขียนไม่ค่อยผิด

**คอมเมนต์นี้อาจมีสปอยล์

อ่านเรื่องนี้แล้ว...ความรู้สึกในวันเก่า ๆ ของเราก็ผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ เลยค่ะ อยากบอกว่าเราเองก็เคยทำงานในร้านเช่าหนังสือเหมือนกัน เพลงที่เปิดส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงในยุค 90 ที่เราชอบมากก ฟังจนร้องได้เกือบทุกเพลงเลยด้วย ที่ชอบและฟังบ่อยที่สุด (และที่ร้านก็เปิดบ่อยที่สุด) คือเพลง 'ฤดูที่แตกต่าง' แล้วช่วงที่ทำงานในร้านเช่าหนังสือในฤดูฝน...บอกเลยว่าอินมากกก ฟังเพลงนี้คลอเคล้ากับบรรยายกาศเย็น ๆ จากเครื่องปรับอากาศ และมองหยดฝนที่ตกโปรยปรายอยู่ที่ด้านนอกกระจก คือคิดถึงมาก ๆ เลยค่ะ เราเองก็เคยตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งที่มาเช่าหนังสือที่ร้านด้วย เป็นฟิลเดียวกันเลย คิดไปเองด้วยว่าเขามากับใคร 555 เพียงแค่ตอนจบของเรากับเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน

อิ่มละมุนมากค่ะเรื่องนี้ มีเสียงเพลงคลอขึ้นมาในหัวทุกฉากที่อ่านเจอชื่อเพลง ยิ่งไปเปิดฟังตามไปพร้อม ๆ กับฉากนั้น ๆ ยิ่งอินเลยค่ะ ใด ๆ คือปกสวย อิอิ อ้อ...คำผิดไม่มีเลย อ่านได้ลื่นไหล แม้จะดูเรื่อย ๆ เรียบ ๆ ไปหน่อย แต่ก็ทำให้เราอบอุ่นไปกับเรื่องราวได้ตลอดทั้งเรื่อง ใด ๆ ก็คือชอบ อ่านจบในรวดเดียวเลยค่าา